Mirkov vremeplov predstavlja pravu odiseju. Rođen je prije 110 godina u selu Stijena, pleme Piperi, od oca Jovana i majke Milene Mike, kćerke Vučura Vukanovića iz Rogama.
Malu maturu i Trgovačku akademiju završio je u Podgorici.
Inspirisan idejama Oktobarske revolucije, u najranijoj mladosti je stupio na put marksizma–lenjinizma.
Od 1921–1925. godine održava vezu između ilegalnih grupa (komita) dr Vukašina Markovića (Leljinovog saborca), čiji je sinovac, i Pokrajinskog komiteta KPJ. Prvi put je uhapšen u Podgorici 1922. godine. U KPJ je primljen 1923. godine.
Po zadatku Partije preveo je dr Vukašina Markovića u Beč, gdje se nalazio CK KPJ. Vukašin i Mirko su u Beču uhapšeni i osuđeni na godinu dana zatvora. Poslije izdržane kazne, odlukom CK KPJ odlaze u Moskvu 1926. godine, gdje Mirko završava Komunistički univerzitet zapadnih manjina. Po završetku univerziteta KUNMZ odlukom partije odlazi na partijski rad u Lugansk u Ukrajinu, a potom u Minsk u Bjelorusiju. Nakon toga delegiran je u Moskvu, gdje na Institutu svjetske privrede i politike diplomira i stiče zvanje doktora ekonomskih nauka. Izvjesno vrijeme je bio profesor Vojne akademije u Moskvi. Imao je čin pukovnika Crvene armije i JNA.
Krajem 1935. godine po zadatku Kominterne odlazi na partijski rad među jugoslovenskim doseljenicima u SAD i Kanadi. S dozvolom Kominterne 1936. godine odlazi u Španiju kao komandant bataljona „Vašington”, američkih dobrovoljaca – učesnika u Španskom građanskom ratu. Iz njegovog bataljona nobelovac Hemingvej je pisao za američke novine reportaže sa ratišta. Pred kraj rata u Španiji bio je načelnik štaba Internacionalne brigade. Poslije Španije ponovo odlazi na rad u SAD. Sa Hemingvejem je u stalnoj komunikaciji.
Na pozivu CK KPJ 1945. godine se vraća u Jugoslaviju i biva imenovan za urednika Tanjuga, a 1946. godine je izabran za profesora Političke ekonomije na Ekonomskom fakultetu u Beogradu.
Nakon objavljivanja rezolucije IB isključen je iz KPJ i zatvoren. U istražnom zatvoru u Beogradu i na Golom otoku je tamnovo šest godina, a na ostrvu Grgur tri.
U vrijeme kada je tamnovao na Golom otoku na poziv Saveza književnika Jugoslavije Hemingvej je trebalo da dođe u Jugoslaviju. Uslov dolaska mu je, između ostalog, bio da vidi komandanta bataljona „Vašington” američkih dobrovoljaca u Španskom građanskom ratu. Pošto mu taj uslov nije mogo biti ispunjen otkazao je posjetu Jugoslaviji.
Po puštanju na slobodu Mirko je radio kao naučnik u nekoliko instituta u Beogradu, da bi 1975. godine bio penzionisan kao naučni savjetnik.
Mirko je pisac prvog udžbenika iz Političke ekonomije i Kibernetike u Jugoslaviji, Enciklopedije i Leksikona ekonomske kibernetike, brojnih publikacija, članaka i eseja objavljenih u raznim zemljama, na stranim jezicima. Posthumno su mu objavljeni memoari „Odabrani put”.
Bavio se prevodilaštvom.
Mirko je bio intelektualac enciklopedijskog znanja, temeljan, postojan, karakteran, plemenit – čovjek od riječi.
Upoznao sam ga 1961. godine. Darivao me je prijateljstvom i savjetima, na čemu sam vječno zahvalan.
Mirko je umro u Vela Luci 10. juna 1988. godine.
Mirkovo ime treba da nosi jedan od trgova ili bulevara u Podgorici.
Prof. emeritus
dr Pavle M. Bogetić